زمانی می توان بصیرت یافت که اولا در درون سعی کنیم دلبستگی های خود را تا آنجا که می توانیم کنار بگذاریم و به یک حقیقت، دل خوش بداریم. در واقع باید عاشقانه تحلیل کرد. با عشق و دوستی خدا سعی کنیم به همه چیز در درون نه بگوییم به غیر از محبت به بی نهایت، محبت به اولیای او و همین طور همه خوبی ها در درون ما شکل می گیرد با این وضعیت آزاد تحلیل کنیم.
اما این مربوط به حیطه تحلیل است در باره حیطه توجه به موضوعات نیز باز همین طور است در مورد نوع نگاه و کسب اطلاعات نیز همین طور است.
اما برای این که بتوانیم وضعیت قلبی خود را سامان دهیم باید بر اساس ان چه می خواهیم واقع شود و عمل کنیم. عمل اثر شدیدی در تحقق این موضوع دارد، بعلاوه که خود توجه قلبی و تفکر نیز می تواند این وضعیت را شکل دهد. ارتباط با خوبان و قرآن نیز همین را در درون ما رشد می دهد.
تمام آن چه قدرت انسان را در زمینه فهم و درک تقویت می کند، لازم است در رابطه آن سعی کنیم. در این زمینه تمرین کنیم. یکی از اموری که نوعی استعانت از خدا است این است که خود را به آنچه که دوست داریم شبیه کنیم. در این جا در واقع نحوه ای تلاش برای فهم و درک حقیقی و الهی یا بی طرفانه یا آزادانه است.
با این نگاه می توان به همه چیز نظر افکند. این که چه موضوعاتی ذهن مرا به خود مشغول کرده است؟ و این که چه اندازه به خود مشغول کرده است؟ و این که چگونه به خود مشغول کرده است؟ و غیره.
دغدغه های ما می تواند الهی شود، معادل دغدغه های امام زمان شود.
دقت کنیم که بینش های ما تمام زندگی ما را سامان می دهد و بصیرت، بینش های ما را تغییر خواهد داد.گردآوری شده توسط آقای مهدیان
